Homepage






Gelukkig Nieuwjaar !!!



Vrijdag 27 januari

Sorry

Dinsdag was er weer een zwemles van Jacowies. Dus vlug naar het zwembad. Snel uitkleden en intussen een gesprek voeren met een Co. Gelukkig ligt Jacowies weer op tijd in het zwembad. We lopen de kleedkamer uit en ineens denk ik bij mij zelf:"Ik mis iets". Ligt Felieke nog in haar maxicosie in de kleedkamer. Shame on you. Maar het kan nog erger. Vrijdag was het weer zwemles voor Jacowies. Eigenlijk is het de bedoeling dat Frits iets eerder thuis is zodat niet de hele familie mee naar het zwembad hoeft. Omdat hij het niet ging redden was ik natuurlijk lichtelijk geïrriteerd. Ik had net Jacowies uitgekleed toen mij ineens te binnen schoot dat ik Felieke ook mee naar het zwembad had genomen. Deze keer lag ze niet in de kleedkamer. Ze lag nog in de AUTO. Ik snel naar de auto toe. Felieke was helemaal pist natuurlijk. Geef haar eens ongelijk. Misschien bedoelen mensen dit als je 3 kinderen hebt. Blijkbaar loopt mijn hoofd over met andere zaken. Zo voelt het niet trouwens. Als ik haar volgende week weer vergeet met zwemles moet ik mij toch ernstig zorgen gaan maken. Toch geen postnatale depressie mag ik hopen.

Donderdag 26 januari

Kwijlen

Ken je dat gevoel nog van vroeger. Je bent in de speelgoedwinkel en er staan zoveel leuke dingen dat je alles wel wilt kopen. je weet van enthousiasme niet waar je beginnen moet. Dat hadden mijn collega en ik vanmiddag. Voor de groepslessen die wij geven in de praktijk werd het hoog tijd dat we weer eens wat nieuwe apparatuur zouden aanschaffen. Omdat er mega uitverkoop was zijn wij ons te buiten gegaan aan een nieuwe fiets, crosswalker en als klap op de vuurpijl een roeiapparaat. Nee, helaas geen ergometer en ook niet die geweldige loopband daar hebben we ook geen plaats voor in de praktijk. Nog even geduld en dan hebben wij onze eigen fitness ruimte. Lekker makkelijk. Hoef ik ook niet naar de sportschool.  

                                        Dinsdag 24 januari

Felieke Up-date

Vandaag weer naar het consultatiebureau geweest. Het resultaat. Gewicht is 5600 gram, lengte 60 cm. Geen afwijkingen aan de heupjes. Voor zover je dat nu kunt beoordelen. Een symmetrische heupdysplasie is heel makkelijk te missen. Net als Lodewijk heeft Felieke een gevoelige huid. De arts vroeg wat ik er op smeerde. Ik antwoordde heel braaf dat ik Balneum gebruik. Dat doe ik natuurlijk niet. Dat dikke spul vind ik voor geen meter helpen. Als ik natuurlijk wat anders zeg krijg ik een hele preek daar had ik nou net even geen zin in.
   

Donderdag 18 januari

Snip, snip maar dan ook snip verkouden

Het leek even de goede  kant op te gaan met mijn gezondheid, maar helaas moet ik melden dat ik alweer  2 dagen ongelovelijk verkouden ben. Om een indicatie te geven.  Inmiddels heb ik al 2½ doos tissues vol of leeg (´t is maar net hoe je het bekijkt) gesnoten. Als ik eerlijk ben begon het vorige week al. Mijn stem begon het plotseling te begeven  Erg onhandig met mijn beroep dat voor 95% uit praten bestaat. Gelukkig had ik nog net genoeg volume om te kunnen werken. Afgelopen zondag ging ik de fout in. Ik vertelde Frits dat ik dacht dat ik weer hlemaal de oude was. Ik proefde zowaar weer wat van wat ik aan het eten was. Dat had ik beter niet kunnen zeggen want nu zitik weer met de gebakken peren. Het is zelf zo erg dat ik vandaag niet aan het werk ben. Een knallende koppijn maakte mij vanochtend wakker. Dus geslapen tot ongeveer half elf. Gelukkig vond Felieke dat geen probleem. Nu moet ik mij door de rest van de dag heen zien te worstelen.

 Zaterdag 14 januari

Lopersproject

Daar stonden we dan.met ongeveer 100 andere mensen met goede voornemens en andere bedoelingen. Vanaf 13.15 uur kon je je inschrijven en zoals het een echte van Rijn betaamd waren wij er dan ook mooi op tijd. Dat we vervolgens nog zeker een uur  moesten wachten voordat de echte training begon namen we op de koop toe. Want een van Rijn is liever een uur te vroeg dan 1 minuut te laat.. De traing bestond uit een testloop. Aan de hand hiervan werden de groepen in gedeeld. Ik moet zeggen dat het mij 100% meeviel. Natuurlijk zit ik niet in de hoogste groep maar in de laagste. De testloop was wel meteen ongeveer 7 km sjouwen. Ik was dan ook erg blij dat ik  mij van te voren nog een klein beetje had voorbereid. Daarna was ik wel helemaal gesloopt.. En over de spierpijn die daarop volgde zullen we het maar niet hebben.
PS Ik heb geen last van mijn knieën gehad. Met dank aan Malta.

                                       Vrijdag de dertiende

Service van de zaak

Na een aantal hardloop pogingen was het voor mij duidelijk dat de schoenen die ik op advies gekocht had niet de juiste voor mij waren. Het gevolg was een pijnlijke knieband aan de binnen zijde van mijn rechter knie. Al snel kreeg ik het vermoeden dat het blok van deze schoen dat overpronatie moet voorkomen te stug iwas voor mij. Dus ging ik terug naar de winkel. Ruim een uur later en een paar kilometer hardlopen op de loopband en op de Markt  (Erg charmant in je gewone kleren). heb ik dan eindelijk wel de juiste schoen voor mij gevonden. Toen begonnen de onderhandelingen. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat ik niet het volledige bedrag terug kon krijgen dus ik dacht zelf aan een korting op de aanschaf van de nieuwe schoen. Met een beetje mazzel kun je die andere schoen nog wel verkopen dacht ik zo. Tot mijn verbazing mocht ik de schoen omruilen in de nieuwe. Super service .Echt een warme douche verhaal . Nu maar hopen dat ze geen knieklachen geven.

Woensdag 11 januari

Zeuren

Vandaag weer voor het eerst geschaatst. Ik heb me erg verbaasd over een aantal dames die bij mij in de groep waren ingedeeld. Waar je je al niet druk over kan maken. Het begon met het feit dat de groep wat groter was geworden dan voor oud & nieuw. De les periode in nl. in tweeën gedeeld. 10 lessen voor en 10 lessen na oud & nieuw. Je kunt dus een hele cyclus van 20 of een halve van 10 lessen doorlopen. Omdat er een docent gestopt was met lesgeven werd haar groepje verdeeld over de andere groepen. Samen met nieuwelingen zoals ik was de groep dus een stuk groter geworden. Een aantal kon zich daar niet in vinden omdat zij vonden dat het niveau een stuk lager was als dat ze gewend waren of omdat die vorige docent een andere manier van lesgeven had. Zelf denk ik dan:"Mens, pas jezelf eens een beetje aan".

Vervolgens sta ik na de les bij de schaatsshop om mijn schaatsen te laten slijpen. Ik heb geen idee of het nodig was, maar kwaad kan het in ieder geval niet. Staat er een medecursist voor mij. De ronding in haar schaatsen was niet goed en ze waren niet goed gepolijst. Ze had al eerder gehoord dat er klachten waren over hun manier van slijpen. Nu heb ik haar zien schaatsen en dat was volgens mij niet van het niveau dat je kunt voelen of de schaats wel of niet de juiste ronding en gladheid heeft. Volgens mij voel je dat pas als je behoorlijk wat ervaring hebt en zit je dus niet bij mij op schaatsles. "Ik laat hier nooit meer mijn schaatsen slijpen", waren haar laatste woorden voordat ik aan de beurt was. Ze draaide zich om en liep weg. Ik kon het niet laten om net iets harder dan normaal te vragen of ze alsjeblieft mijn schaatsen wilden slijpen. Zeikneus!

Dinsdag 10 januari

Vitamine offensief

Lodewijk heeft puree. Zo noemen wij in ons gezin dunne poep. Nu is dat niet erg voor 1 of 2 dagen, maar hij heeft dit al langer. Omdat het gister en vandaag letterlijk de (spui)gaten uitliep hebben we besloten actie te onder nemen. Na een periode van 5 weken (als het er niet meer zijn)  van snoepen, snoepen en nog een snoepen is het uit met de pret. Vanaf nu is het geen boterhammen met pindakaas en pasta meer. Hiervan krijgt hij namelijk meteen een huidreactie rondom zijn mond. Zo min mogelijk eten waar tomaat in verwerkt wordt. Alle tips over pastasauzen zonder tomaat zijn vanaf nu dus van harte welkom. Als je recepten hebt mail ze dan naar Lodewijk. Hij zal je erg dankbaar zijn. En ik ook. Verder probeer ik er maar zoveel mogelijk fruit in groente als mogelijk in te krijgen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Hij is nogal eigenwijs en standvastig. Verder toch maar even bij de huisarts langs geweest en we gaan nu proberen om te ondekken wat nog meer een oorzaak kan zijn van de puree. Wordt vervolgd zullen we maar weer zeggen.

Maandag 9 januari

Pffffffffffffffffff.........

Vandaag weer voor het eerst gewerkt. Ik zou inmiddels wel moeten weten dat een zwangerschapsverlof voorbij vliegt. Ook deze keer was dit het geval .Na een nacht slecht geslapen te hebben moest er ook nog een interview met foto afgenomen worden.  Omdat er bij mij patienten stonden ingepland deden mijn collega´s het interview en hoefde ik alleen op de foto. Over collega´s gesproken. Dankzij hun extra werkzaamheden voor mij hebben ze wederom voor een onbezorgd verlof gezorgd. Ik heb mij geen moment zorgen hoeven maken of gemaakt. Het interview zal ik als het gepubliceerd wordt wel op de site zetten. Volledig gesloopt kwam ik thuis terwijl de dag nog niet een bomvol met patienten zat.  Maar als ik om 10 uur mijn eeste patient zie hou en dan rekening mee dat ik al wel om half 7 opgestaan ben om alle drie de kids zover te krijgen dat ze of naar de oppas kunnen of naar school. Vervolgens moet ik ze nog weg brengen en rond 8.40 uur rij ik richting Waddinxveen. Dan moet er nog sap van Ap geproduceerd worden. Dus tegen tienen ben ik zover dat ik iemand  kan behandelen. 

Zondag 8 januari

Omdat oma van de flat jarig was geweest werd dit met de hele familie een pannenkoekenhuis gevierd. Oma heeft zo´n beetje de hele tijd Felieke op schoot gehad. Na 7 weken rond toeren in Nieuw Zeeland had ze nog niet de kans gehad om Felieke lekker vast te houden. Dus ze greep haar kans.

Daarna konden wij het niet laten om nog even langs de nieuwjaarsreceptie van de alfa club te gaan. Deze werd gehouden in Delft. Meteen een goede gelegenheid om lid te worden. Dit heeft als gevolg dat wij vanaf nu mogelijk regelmatig een ritje te rijden met andere Alfa liefhebbers door het platteland. Om een idee te geven van deze prachtige bolides hier een paar indrukken.

alfa Brera, klik voor meer.....alfa 159


Vrijdag 30 december tot vrijdag 6 januari

Rare Vogel


Vrijdag voordat we weg zouden gaan naar Riel om oud en nieuw te vieren ging ik nog een stukje hardlopen. Ja, ja ik ben nog steeds bezig al heb ik wel een licht knieblessure opgelopen. Ik besloot deze keer een groter rondje te lopen. Op de terugweg lag er een meeuw in de sloot die wel heel erg graag aan de beurt wilde komen. Zijn rechter vleugel had hij namelijk recht in de lucht gestoken. Na een 2de blik leek het mij dat deze meeuw wel wat hulp kon gebruiken. Maar de meeuw dacht daar anders over en probeerde weg te vliegen. Hij kwam in de zelfde vaart echter weer het wak in vallen als dat hij weg vloog. Ik besloot advies te vragen aan Frits. "Heb je hem niet kopje onder geduwd" was zijn eerste reactie. Daar had ik dus niet veel aan. De dierenambulance adviseerde mij om de vogelopvang te bellen. Het eerste wat die vroeg was of ik een visnet had. Nee, natuurlijk niet. Of ik hem toch niet zelf wilde proberen te vangen. Mijn geweten begon te knagen. Als ik niets zou doen dan zou ik mij het hele weekend afvragen hoe het af gelopen zou zijn met Birdie. Dus ik in hardloop outfit en gewapend met een stok weer richting de sloot. Onderweg had ik twee buurjongetjes opgepikt die wel wilde assisteren maar alleen als het nog in de Meermanstraat was want anders mocht het waarschijnlijk niet van hun moeder. Gelukkig wist ik ze hiervan te overtuigen. Bij de plek des onheils aangekomen was de meeuw nog druk bezig zich uit de benarde situatie te redden. Dus ik voorzichtig naar de kant van de sloot. De vogel vloog een beetje weg maar wat bleek. Om zijn rechter vleugel zat een visgerei en dat zat weer vast aan een tak in de boom. Iedere keer als het arme beest weg wilde vliegen ging het nog strakker om zijn vleugeltje zitten en kwam hij met een noodvaart weer naar beneden. Met behulp van de handschoenen van de buurjongen kon ik Birdie binnen halen. Het touw was dus eigenlijk zijn redding. Thuis gekomen Birdie in een doosje gedaan en naar de vogelopvang gebracht waar ze hem weer een beetje opknappen. Op de val reep dus nog een goede daad verricht.

En nu wat fototjes....... doe dit niet thuis!

copyright © Ap en Frits Meisenbacher - Januari 2006