Vrijdag 27
januari
Sorry
Dinsdag
was er weer een zwemles van Jacowies. Dus vlug naar het zwembad. Snel
uitkleden en intussen een gesprek voeren met een Co. Gelukkig ligt
Jacowies weer op tijd in het zwembad. We lopen de kleedkamer uit en
ineens denk ik bij mij zelf:"Ik mis iets". Ligt Felieke nog in haar
maxicosie in de kleedkamer. Shame on you. Maar het kan nog erger.
Vrijdag was het weer zwemles voor Jacowies. Eigenlijk is het de
bedoeling dat Frits iets eerder thuis is zodat niet de hele familie mee
naar het zwembad hoeft. Omdat hij het niet ging redden was ik
natuurlijk lichtelijk geïrriteerd. Ik had net Jacowies
uitgekleed
toen mij ineens te binnen schoot dat ik Felieke ook mee naar het
zwembad had genomen. Deze keer lag ze niet in de kleedkamer. Ze lag nog
in de AUTO.
Ik snel naar de
auto toe. Felieke was helemaal pist natuurlijk. Geef haar eens
ongelijk. Misschien bedoelen mensen dit als je 3 kinderen hebt.
Blijkbaar loopt mijn hoofd over met andere zaken. Zo voelt het niet
trouwens. Als ik haar volgende week weer vergeet met zwemles moet ik
mij toch ernstig zorgen gaan maken. Toch geen postnatale depressie mag
ik hopen.
Donderdag 26
januari
Kwijlen
Ken
je dat gevoel nog van vroeger. Je bent in de speelgoedwinkel en er
staan zoveel leuke dingen dat je alles wel wilt kopen. je weet van
enthousiasme niet waar je beginnen moet. Dat hadden mijn collega en ik
vanmiddag. Voor de groepslessen die wij geven in de praktijk werd het
hoog tijd dat we weer eens wat nieuwe apparatuur zouden aanschaffen.
Omdat er mega uitverkoop was zijn wij ons te buiten gegaan aan een
nieuwe fiets, crosswalker en als klap op de vuurpijl een roeiapparaat.
Nee, helaas geen ergometer en ook niet die geweldige loopband daar
hebben we ook geen plaats voor in de praktijk. Nog even geduld en dan
hebben wij onze eigen fitness ruimte. Lekker makkelijk. Hoef ik ook
niet naar de sportschool.
Dinsdag 24
januari
Felieke
Up-date
Vandaag
weer naar het consultatiebureau geweest. Het resultaat. Gewicht is 5600
gram, lengte 60 cm. Geen afwijkingen aan de heupjes. Voor zover je dat
nu kunt beoordelen. Een symmetrische heupdysplasie is heel makkelijk te
missen. Net als Lodewijk heeft Felieke een gevoelige huid. De arts
vroeg wat ik er op smeerde. Ik antwoordde heel braaf dat ik Balneum
gebruik. Dat doe ik natuurlijk niet. Dat dikke spul vind ik voor geen
meter helpen. Als ik natuurlijk wat anders zeg krijg ik een hele preek
daar had ik nou net even geen zin in.
Donderdag 18
januari
Snip,
snip maar dan ook snip verkouden
Het leek
even de goede
kant op te gaan met mijn gezondheid, maar helaas
moet ik
melden dat ik alweer 2 dagen ongelovelijk verkouden ben. Om
een
indicatie te geven. Inmiddels heb ik al 2½ doos
tissues
vol of leeg (´t is maar net hoe je het bekijkt) gesnoten. Als
ik
eerlijk ben begon het vorige week al. Mijn stem begon het plotseling te
begeven Erg onhandig met mijn beroep dat voor 95% uit praten bestaat.
Gelukkig had ik nog net genoeg volume om te kunnen werken. Afgelopen
zondag ging ik de fout in. Ik vertelde Frits dat ik dacht dat
ik
weer hlemaal de oude was. Ik proefde zowaar weer wat van wat ik aan het
eten was. Dat had ik beter niet kunnen zeggen want nu zitik weer met de
gebakken peren. Het is zelf zo erg dat ik vandaag niet aan het
werk ben. Een knallende koppijn maakte mij vanochtend wakker. Dus
geslapen tot ongeveer half elf. Gelukkig vond Felieke dat geen
probleem. Nu moet ik mij door de rest van de dag heen zien te worstelen.
Zaterdag
14 januari
Lopersproject
Daar
stonden we dan.met ongeveer 100 andere mensen met goede voornemens en
andere bedoelingen. Vanaf 13.15 uur kon je je inschrijven en zoals het
een echte van Rijn betaamd waren wij er dan ook mooi op tijd. Dat we
vervolgens nog zeker een uur moesten wachten voordat
de
echte training begon namen we op de koop toe. Want een van Rijn is
liever een uur te vroeg dan 1 minuut te laat.. De traing bestond uit
een testloop. Aan de hand hiervan werden de groepen in gedeeld. Ik moet
zeggen dat het mij 100% meeviel. Natuurlijk zit ik niet in de hoogste
groep maar in de laagste. De testloop was wel meteen ongeveer 7 km
sjouwen. Ik was dan ook erg blij dat ik mij van te voren nog
een
klein beetje had voorbereid. Daarna was ik wel helemaal gesloopt.. En
over de spierpijn die daarop volgde zullen we het maar niet hebben.
PS Ik heb
geen last van mijn knieën gehad. Met dank aan Malta.
Vrijdag de
dertiende
Service
van de zaak
Na
een aantal hardloop pogingen was het voor mij duidelijk dat de schoenen
die ik op advies gekocht had niet de juiste voor mij waren. Het gevolg
was een pijnlijke knieband aan de binnen zijde van mijn rechter knie.
Al snel kreeg ik het vermoeden dat het blok van deze schoen dat
overpronatie moet voorkomen te stug iwas voor mij. Dus ging ik terug
naar de winkel. Ruim een uur later en een paar kilometer hardlopen op
de loopband en op de Markt (Erg charmant in je gewone
kleren).
heb ik dan eindelijk wel de juiste schoen voor mij gevonden. Toen
begonnen de onderhandelingen. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat ik niet
het volledige bedrag terug kon krijgen dus ik dacht zelf aan een
korting op de aanschaf van de nieuwe schoen. Met een beetje mazzel kun
je die andere schoen nog wel verkopen dacht ik zo. Tot mijn verbazing
mocht ik de schoen omruilen in de nieuwe. Super service .Echt een warme
douche verhaal . Nu maar hopen dat ze geen knieklachen geven.
Woensdag 11
januari
Zeuren
Vandaag
weer voor het eerst geschaatst. Ik heb me erg verbaasd over een aantal
dames die bij mij in de groep waren ingedeeld. Waar je je al niet druk
over kan maken. Het begon met het feit dat de groep wat groter was
geworden dan voor oud & nieuw. De les periode in nl. in
tweeën
gedeeld. 10 lessen voor en 10 lessen na oud & nieuw. Je kunt
dus
een hele cyclus van 20 of een halve van 10 lessen doorlopen. Omdat er
een docent gestopt was met lesgeven werd haar groepje verdeeld
over de andere groepen. Samen met nieuwelingen zoals ik was de
groep dus een stuk groter geworden. Een aantal kon zich daar niet in
vinden omdat zij vonden dat het niveau een stuk lager was als dat ze
gewend waren of omdat die vorige docent een andere manier van lesgeven
had. Zelf denk ik dan:"Mens, pas jezelf eens een beetje aan".
Vervolgens sta ik na de les bij de schaatsshop om mijn schaatsen te
laten slijpen. Ik heb geen idee of het nodig was, maar kwaad kan het in
ieder geval niet. Staat er een medecursist voor mij. De ronding in haar
schaatsen was niet goed en ze waren niet goed gepolijst. Ze had al
eerder gehoord dat er klachten waren over hun manier van slijpen.
Nu heb ik haar zien schaatsen en dat was volgens mij niet van
het
niveau dat je kunt voelen of de schaats wel of niet de juiste ronding
en gladheid heeft. Volgens mij voel je dat pas als je behoorlijk wat
ervaring hebt en zit je dus niet
bij mij op schaatsles. "Ik laat hier nooit
meer mijn schaatsen slijpen", waren haar laatste woorden voordat ik aan
de beurt was. Ze draaide zich om en liep weg. Ik kon het niet laten om
net iets harder dan normaal te vragen of
ze alsjeblieft mijn
schaatsen wilden slijpen. Zeikneus!
Dinsdag 10
januari
Vitamine offensief
Lodewijk
heeft puree. Zo noemen
wij in ons gezin dunne poep. Nu is dat niet erg voor 1 of 2 dagen, maar
hij heeft dit al langer. Omdat het gister en vandaag letterlijk de
(spui)gaten uitliep hebben we besloten actie te onder nemen. Na een
periode van 5 weken (als het er niet meer zijn) van snoepen,
snoepen en nog een snoepen is het uit met de pret. Vanaf nu is het geen
boterhammen met pindakaas en pasta meer. Hiervan krijgt hij namelijk
meteen een huidreactie rondom zijn mond. Zo min mogelijk eten waar
tomaat in verwerkt wordt. Alle tips over pastasauzen zonder tomaat zijn
vanaf nu dus van harte welkom. Als je recepten hebt mail ze dan naar Lodewijk.
Hij zal je erg dankbaar zijn. En ik ook. Verder probeer ik er maar
zoveel mogelijk fruit in groente als mogelijk in te krijgen. Dit is
makkelijker gezegd dan gedaan. Hij is nogal eigenwijs en standvastig.
Verder toch maar even bij de huisarts langs geweest en we gaan nu
proberen om te ondekken wat nog meer een oorzaak kan zijn van de puree.
Wordt vervolgd zullen we maar weer zeggen.
Maandag 9
januari
Pffffffffffffffffff.........
Vandaag
weer voor het eerst
gewerkt. Ik zou inmiddels wel moeten weten
dat een zwangerschapsverlof voorbij vliegt. Ook deze keer was dit het
geval .Na een nacht slecht geslapen te hebben moest er ook
nog
een interview met foto afgenomen worden. Omdat er bij mij
patienten stonden ingepland deden mijn collega´s het
interview
en hoefde ik alleen op de foto. Over collega´s gesproken.
Dankzij
hun extra werkzaamheden voor mij hebben ze wederom voor een onbezorgd
verlof gezorgd. Ik heb mij geen moment zorgen hoeven maken of gemaakt.
Het interview zal ik als het gepubliceerd wordt wel op de site zetten.
Volledig gesloopt kwam ik thuis terwijl de dag nog niet een bomvol met
patienten zat. Maar als ik om 10 uur mijn eeste patient zie hou
en
dan rekening mee dat ik al wel om half 7 opgestaan ben om alle drie de
kids zover te krijgen dat ze of naar de oppas kunnen of naar school.
Vervolgens moet ik ze nog weg brengen en rond 8.40 uur rij ik richting
Waddinxveen. Dan moet er nog sap van Ap geproduceerd worden. Dus tegen
tienen ben ik zover dat ik iemand kan behandelen.
Zondag 8 januari
Omdat oma van de flat jarig was geweest werd dit met de hele familie
een pannenkoekenhuis gevierd. Oma heeft zo´n beetje de hele
tijd
Felieke op schoot gehad. Na 7 weken rond toeren in Nieuw Zeeland had ze
nog niet de kans gehad om Felieke lekker vast te houden. Dus ze
greep haar kans.
Daarna konden wij het niet laten om nog even langs
de nieuwjaarsreceptie van de alfa club te gaan. Deze werd gehouden in
Delft. Meteen een goede gelegenheid om lid te worden. Dit heeft als
gevolg dat wij vanaf nu mogelijk regelmatig een ritje te rijden met
andere Alfa liefhebbers door het platteland. Om een idee te geven van
deze prachtige bolides hier een paar indrukken.
Vrijdag 30 december tot
vrijdag 6 januari
Rare
Vogel
Vrijdag
voordat we weg zouden gaan naar Riel om oud en nieuw te vieren
ging ik nog een stukje hardlopen.
Ja, ja ik ben nog steeds bezig al heb ik wel een licht knieblessure
opgelopen. Ik besloot deze keer een groter rondje te lopen.
Op de terugweg lag er een meeuw in de sloot die wel heel erg graag aan
de beurt wilde komen. Zijn rechter vleugel had hij namelijk recht in de
lucht gestoken.
Na een 2de blik leek het mij dat deze meeuw wel wat hulp kon gebruiken.
Maar de meeuw dacht daar anders over en probeerde weg te vliegen.
Hij kwam in de zelfde vaart echter weer het wak in vallen als dat hij
weg vloog. Ik besloot advies te vragen aan Frits. "Heb je hem niet
kopje onder geduwd"
was zijn eerste reactie. Daar had ik dus niet veel aan. De
dierenambulance adviseerde mij om de vogelopvang te bellen. Het eerste
wat die vroeg was of ik een visnet had.
Nee, natuurlijk niet. Of ik hem toch niet zelf wilde proberen te
vangen. Mijn geweten begon te knagen. Als ik niets zou doen dan zou ik
mij het hele weekend afvragen hoe het af gelopen zou zijn met Birdie.
Dus ik in hardloop outfit en gewapend met een stok weer richting de
sloot. Onderweg had ik twee buurjongetjes opgepikt die wel wilde
assisteren maar alleen als het nog in de Meermanstraat was want anders
mocht het waarschijnlijk niet van hun moeder.
Gelukkig wist ik ze hiervan te overtuigen. Bij de plek des onheils
aangekomen was de meeuw nog druk bezig zich uit de benarde situatie te
redden.
Dus ik voorzichtig naar de kant van de sloot. De vogel vloog een beetje
weg maar wat bleek. Om zijn rechter vleugel zat een visgerei en dat zat
weer vast aan een tak in de boom.
Iedere keer als het arme beest weg wilde vliegen ging het nog strakker
om zijn vleugeltje zitten en kwam hij met een noodvaart weer naar
beneden. Met behulp van de handschoenen van
de buurjongen kon ik Birdie binnen halen. Het touw was dus eigenlijk
zijn redding. Thuis gekomen Birdie in een doosje gedaan en naar de
vogelopvang gebracht waar ze hem weer een beetje opknappen.
Op de val reep dus nog een goede daad verricht.
En
nu wat fototjes....... doe dit niet thuis!
|