Bij de uitslag van de CAIW 10,3 km staat dat ik 1.00.18 gelopen heb. Ik ben daarover redelijk tevreden. Natuurlijk niet onder de magische 1 uur, maar als je weet dat ik op het 10 kilometerpunt 58.30 op mijn hardloophorloge had staan mag ik toch heel tevreden zijn. Ik heb mijzelf een paar weken geleden een nieuw horloge cadeau gedaan. eentje met hardslagmeter en GPS. Ik heb alleen nog niet helemaal door wat dat horloge allemaal kan en doet. Zo was ik gister voor een heel groot gedeelte van de loop in de veronderstelling dat ik bijzonder hard aan het lopen was en zeer constant. Het horloge gaf namelijk een snelheid aan van 12,8 km/u. Op een gegeven moment kwam ik tot de ontdekking dat als ik 12,8 km/u aan het lopen was mijn tussentijden toch enigzins teleurstellend waren. Toen ik op een ander knopje drukte bleek dat ik de hele tijd naar de max. snelheid aan het kijken was. Aan de ene kant een tegenvaller, aan de andere kant misschien ook wel goed want nu heb ik heel lekker gelopen en als ik te veel op mijn snelheid had gelopen dan was ik misschien wel ergens helemaal stuk gelopen.

Heerlijk, de Wii doet het weer. Ja, hij was kapot. Al heel snel eigenlijk. Ik denk al na een week of 4. Iemand  (Felieke) had er met fors geweld iets ingeduwd. En daar zijn die apparaten, heel flauw, nog steeds niet op ingesteld. Dus ging het hele systeem per post retour naar de Wii importeur. Tijdens een ritje in de skilift kregen wij te horen dat reparatie erg duur zou worden en dat wij tegen betaling van een redelijk bedrag een hele nieuwe Wii konden krijgen. De Wii was al een paar weken weer in huis maar moest nog een nieuwe veilige plek krijgen. En dus hebben wij nu een computer/speelkamer gecreëerd.
Vandaag hebben Jacowies en Lodewijk zo´n beetje de hele dag gewiied (dit wordt vast een nieuw woord volgend jaar in de Dikke van Dale). een lekker rustig dagje dus. Het enige paasachtige dat wij vandaag gedaan hebben is eieren geverfd voor de paasbrunch morgenochtend/middag.

De laatste training van het project zit erop. Volgende week gaat het gebeuren. Mijn 3de deelname aan de CAIW hardloop wedstrijd. Ik heb er vertrouwen dat ik dit jaar wel onder het uur de 10 km ga lopen. Ik ben op alles voorbereid en ben inmiddels in het bezit van een nieuwe gadget. Een hartslagmeter met GPS. Helemaal geweldig als je eenmaal weet hoe het werk. Dit heeft mij ongeveer 2 weken gekost. Als je hem niet goed hebt ingesteld lijkt het of je steeds langzamer gaat lopen. Een heel vreemde gewaarwording kan ik je vertellen. Dit in combinatie met een zeer voorspoedige voorbereiding (bijna geen training gemist alleen tijdens de vakantie) moet toch leiden naar een verplettering van mijn PR

Vandaag is het patatdag. Nu nog een goed rede bedenken, want patatjes zonder feest zijn veel minder leuk. Gelukkig mag Lodewijk vandaag naar het volgende badje met zwemles. Als dat geen feestje is.....

Als ik Felieke van de peuterspeelzaal ophaal, roept er iemand op de fiets heel enthousiast mijn naam. Ik heb echt geen idee wie het is. Wil degene die het was zich even melden. Ik loop al een paar dagen te piekeren en begin het nu wel een beetje zat te worden.

Dinsdag 4 maart ga ik naar het kattenpension om de poesjes op te halen. De eigenaar meldt direct dat hij een vervelende mededeling heeft. Thijsje is helaas tijdens onze vakantie ziek geworden en overleden. Waarschijnlijk heeft hij een hersenbloeding gehad en was hij niet meer te redden. Als ik Thijs zo in een mandje zie liggen  schieten de tranen in mijn ogen. Ik moet hem ook nog zelf wegbrengen naar de dierenarts.

Als ik de kinderen vertel dat Thijsje dood is, kijkt Lodewijk heel opgelucht. "Gelukkig, mijn poes leeft nog". Jacowies haalt even haar schouders op. Zij geeft niet zoveel om dieren. Iedere keer als ik Lodewijk iets van een verrassing beloofd, informeert hij meteen of het een nieuw poesje is. Ik denk niet dat dat ooit nog gaat gebeuren. 

de tijd om te bloggen. Eerst nog even over de skivakantie. De heenreis duurde lang. Als we vlak over de grens in Duitsland even op een Duitse zender naar het filenieuws luisteren maakt Jacowies een leuke opmerking. "Ik dacht dat wij een Nederlandse auto hadden!". Frits en ik lagen dubbel (Frits: Het is toch echt een Italiaanse auto!).

Gelukkig merkten wij als snel dat skieen net zoiets is als fietsen. Als je het eenmaal kunt dan verleer je het niet meer. Verder heb ik tot mijn groot verdriet afscheid moeten nemen van mijn dierbare skischoenen. Van 1 schoen was de onderkant er finaal afgebroken. Ik heb nogal smalle voeten en een goede schoen verhoogd het goede skigevoel erorm. Na wat schoenen gepast te hebben had ik eindelijk de juiste gevonden. Nu had Frits een probleem. Ik pas namelijk prima Frits zijn skischoenen. Gelukkig bleek de plaatselijke skileraar een paar passende schoenen voor Frits te hebben, die ook nog eens perfect bij zijn skioutfit kleurde. (Rood, paars en geel. Nu nog een foto van Frits z´n outfit!)

Voor Lodewijk was de vakantie dubbel feest. Flip de Beer van school mocht nl. 2½ bij ons Logeren. Lodewijk neemt zijn verzorgende taak bijzonder serieus en Flip mocht dan ook bij hem op schoot zitten in de auto naar Oostenrijk en terug!

Terug was de skikoffer trouwens bijna opengewaaid. Maar duck-tape (standaard uitrusting bij oude auto´s!) hielp ook hier weer!