|
Maandag 28 november
De tijd vliegt
Voor je het weet ben je alweer een halve week verder zonder iets van
ons te laten weten.
Nu is het natuurlijk een drukke tijd van het jaar met alle sinterklaas
inkopen e.d. Is Felieke hardstikke verkouden met het gevolg dat
er regelmatig een golf van ellende over mij wordt uitgestort. Bij
voorkeur s´nacht als ik die dag net het bed heb verschoond.
Wel hartverscheurend om te zien. Zo´n klein vrouwtje dat met alle
macht probeert het slijm uit haar longetjes te hoesten.
Onvermijdelijk natuurlijk met al die bacillen van Lodewijk en Jacowies
die vaak recht in haar gezicht verspreidt worden. Ik zei nog zo;
"Hand voor je mond".
Verder begint het opknappen van de WC zijn eindfase te naderen.
Zaterdag een lampje gekocht en zaterdagavond foto´s uitgezocht
voor de
collage op de deur. Wil je de afgelopen 15 jaar van ons gezin in een
vogelvlucht bekijken dan zul je toch echt even langs moeten komen.
Hopelijk wordt de fotocollage vanavond door Frits opgehangen. Ja, ja ik
weet het. Dat kan ik zelf natuurlijk ook doen, maar ik heb zo mijn
principes.
Ik zal het voor deze ene keer uitleggen. Ik ben ontzettend zelfstandig
opgevoed.
Ik weet precies hoe ik een schilderijtje moet ophangen. Ik kan als het
moet echt wel de hypotheek of aannemer regelen.
Sorry hoor maar deze dingen weiger ik te doen omdat ik vind dat er voor
Frits ook nog iets te doen moet overblijven. Dit is echt een principe
kwestie
waar ik niet van af wijk. Je moet voor dit principe echter wel een
enorme berg geduld hebben. Zo heeft de medewerker van bouw- en
woningtoezicht ruim
2 jaar gewacht op het resultaat van de aangevraagde bouwvergunning voor
de dakkappelen. De rolgordijnen voor de kamers van Lodewijk en Jacowies
liggen
al zo´n 7 weken te wchten om opgehangen te worden. En zo kan ik
nog wel even doorgaan maar dat doe ik niet. Ik probeer er zo min
mogelijk
wat van te zeggen en je begrijpt het al: "HEEL VEEL GEDULD HEBBEN".
Past net
Schattig hè
FOTODAG!!
Consternatiebureau
Voor het eerst op het Consternatiebureau geweest. Dan tellen we de
gehoortest even voor het gemak niet mee. Blijkbaar gaat de arts er
vanuit dat bij een derde kindje alles van een leien dakje gaat.
Waar ze voorheen nogal aan het doorzeuren was is zij nu poeslief en
heel meegaand. Bij Lodewijk durfde ze het aan om mij bij het eerste
bezoek te vertellen dat het niet aan Lodewijk lag
dat het geven van de borst zo anders was maar dat het aan mij lag. Erg
leuk om te horen als je net 4 weken geleden bevallen bent. Nu huil ik
niet zo heel erg snel. Weet ik niet wat ik mij voor moet stellen bij
kraamtranen.
Ik kan me echter zo voorstellen dat als iemand tegen je gezegd dat het
aan jou ligt dat je kindje anders drinkt je spontaan in een postnatale
depressie schiet. Gelukkig is dit niet gebeurt voor zover ik mij kan
herinneren.
Vandaar dat ik vrolijk ja roep op de vraag of Felieke vitamine D slikt
en ga vervolgens morgen maar eens naar de drogist om het aan te
schaffen. Waarschijnlijk zal ik het regelmatig vergeten.
Als het echter lekker droog weer blijft denk ik dat ze genoeg vitamine
B zal ontwikkelen door het zonnetje en de buitenlucht.
Felieke groeit als kool. Ze weegt inmiddels 4650 gram en is nu 54 cm
lang. Dinsdag 13 december mogen we weer en dan voor een prik geloof ik.
Dit is de enige nuttige reden waarom ik met de kinderen naar het
consternatiebureau toe ga.
Ik lig aardig op schema wat betreft de verfprojecten. Ben
alleen bang dat ik niet toe ga komen aan de trap en de hal (sorry
Frits).
Nu het verven klaar is moeten de foto´s opgehangen worden. Wordt
vervolgd.
Even wat fototjes erop gezet:
Goodies en Gadgets Deel 2
Van de zomer zag ik je opeens. Ik was al een tijd naar je opzoek. Maar
plotseling stond ik dan voor je neus.
Een mooie bruine tint en helemaal zoals ik je hebben wil. Je was nogal
prijzig maar je bent dan ook wel echt design.
Vorige week kon ik het niet laten je nog eens te ontmoeten. Daar hing
je nog steeds. Een beetje achteraf met nog net niet mijn naam op jou
lijf geschreven. In zo´n geval wordt ik vaak Ap "hebben"
Meisenbacher genoemd. En dus ben ik nu in het bezit van een vet gave
strakke design rugzak annex schoudertas. Hij is echt onwijs bar zoals
je ziet.
Pizza
Wat te doen op een koude regenachtige woensdagmiddag. Je moet toch iets
als je 2 naar ADHD-neigende kids hebt die zich al
stuiterend door het huis begeven. Dan ga je pizza´s maken. Eerst
heb je de juiste ingredienten nodig. Dit betekend dat je boodschappen
moet doen.
Al wandelend ben je daar toch zeker wel 3 kwartier tot een uur voor
nodig. Zeker als je besluit bij een tuinder nog een bosje bloemen te
halen.
Bij het maken van het deeg is het de moeite waard om er bij te
vertellen dat het handig is om dit zonder de kinderen te doen.
Vervolgens moet het deeg gerezen zijn voordat je ermee aan de slag
gaat. Dus wachten tot pappa thuis komt. Pappa met de kinderen
pizza´s laten maken.
Resultaat van deze middag zijn op de foto´s te zien!
Alleen Felieke was niet zo blij met de pizza workshop. Zij had vandaag de hele dag last van darmkrampjes en ik dus ook.
Fred in Parijs!
Gisteren is Fred in Parijs gearriveerd. Ik krijg nog bericht of hij daar ook weer op zolder mag logeren....
Babyshow
Vanavond alle bevallingverhalen gehoord van de dames van de
zwangerschapscursus. Alles bij elkaar mag ik toch weer niet klagen.
2 uur durende persscenes met als eindresultaat een keizersnee in je
buik is mij dan maar mooi bespaard gebleven.
Gelukkig was alles met de kindjes goed gegaan. Van alle cursussen die
ik tot nu toe gegeven zijn er geen rare en enge
dingen gebeurt met moeder en kind. Alleen was er 1 keer een dame,
waarbij de blaas bijna 2x de maximale hoeveelheid urine bevatte
waardoor die ongeveer tot aan haar maag reikte.
Vervelend hoor, dat je na je bevalling dan nog 6 weken met een catheter
moet rondlopen. Natuurlijk moesten we na afloop nog even met z´n
allen op de foto.
Dames, ik hoop jullie weer te zien op de nagym 4 januari.
Er is natuurlijk niks heerlijker dan lekker tegen pappa aan te liggen.
Goodies en gadgets
Ik ben dol op allerlei nieuwe dingetjes. Vaak zijn het van die spullen die je natuurlijk helemaal niet nodig hebt.
Zoals vandaag. Ik kwam in de boekhandel een superhandige, ergonomisch verantwoorde en multifunctionele pen tegen.
Ook nog verkrijgbaar in de juiste kleur, Mensendieckblauw . Hij schrijft tijdens het testen heerlijk, dus meteen gekocht.
Hij heeft qua uiterlijk eigenlijk meer iets weg van aan racket dan van een pen, is verder waarschijnlijk vanwege
zijn vormgeving niet praktisch in het gebruik maar hij ziet er wel leuk uit.
Genieten
Wat een heerlijk weertje weer vandaag. Mamma kon het niet laten en
mobiliseerde iedereen om (behalve pappa, die was hockeyen)
te gaan fietsen. Ook ik moest er weer aan geloven. Lekker ingepakt in
de fietskar heb ik heerlijk liggen slapen terwijl Jacowies
en Lodewijk lekker in de speeltuin aan het spelen waren. Daarna lekker
een ijsje gegeten bij van Bokhoven. Ook nog iets aan cultuur
gedaan. Wij hebben de tronen van de koningin en prinses Amalia bekeken. Helaas mocht er niet op de tronen gezeten worden.
Lodewijk heeft het wel stiekem wel gedaan.
Zaterdag 12 november
Samen
Al 40 jaar zijn mijn ouders met elkaar getrouwd. 15 jaar geleden kenden
ik Frits net 3 maanden toen mijn ouders hun 25 jarig
huwelijkfeest vierden. Er was nog even twijfel of Frits werd
uitgenodigd. Tijdens de fotosessie werd er voor de zekerheid een
foto gemaakt zonder de vriendjes voor het geval dat. En dat terwijl
mijn ouders 3 maanden nadat ze elkaar ontmoet hadden al gingen trouwen.
Best wel een gok. Maar duidelijk goed uit gepakt want ze zijn nog
altijd heel gelukkig met elkaar. Vandaar dat
wij een toepasselijk cadeau zochten en hebben gevonden. Meer werk van
de kunstenares Renee Bazuine is te vinden in De Galerie in Den Haag.
Vrijdag 11 november
Afscheid
Al ruim 12 jaar hebben wij een huisgenoot, Fred genaamd. Hij zegt niet
veel en is er goedkoop in onderhoud. Hij eet namelijk ook niets.
Hij is gekomen tijdens mijn studietijd en eigenlijk een soort van
blijven plakken. Dus toen wij gingen verhuizen van de flat naar de
Meermanstraat
was het vanzelf sprekend dat Fred met ons mee ging. Hij mocht de zolder
verdieping bewonen. Maar omdat het gezin alsmaar groter werd en er
verbouwd moest worden
begon Fred het benauwd te knijgen. Het werd tijd voor Fred om een nieuw
huis te zoeken. Zo gezegt zo gedaan. En vandaag was het dan zover.
Fred gaat verhuizen naar Parijs. Eerst alles inpakken en dan adieu. Tot
ziens en veel geluk in Parijs en geniet van het bourgondische leven.
Niet voor de kleinere surfertjes....
Fred Skelet
Woensdag 9 november
Vandaag voor ´t eerst op de fiets. Natuurlijk zat ik in
de fietskar met mijn grote broer naast mij. Jacowies ging eerst nog
even achterop.
Met zijn vieren dus op pad. We gingen Jacowies haar fiets ophalen bij
de fietsenmaker. Haar nieuwe fiets had nog een servicebeurt te goed.
En wie komen we tegen in haar auto. Natuurlijk de verloskundige. Die
komen we anders nooit tegen. Mamma voelde zich wel en beetje betrapt.
Net krap 3 weken geleden nog
hoogzwanger en nu weer op de fiets. Maar goed daar hebben we het al
eerder over gehad. Mamma vond het trouwens heerlijk om weer te fietsen.
Ook de wc is in de volgende fase beland. Nu moet pappa alleen nog een
paar dingetjes ophangen. Als laatste is de deur aan de beurt.
Dat zal nog wel een poosje duren voor dat die klaar is. Mamma heeft
daar een spannend plan voor. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.
Fase 2
Shoppen
Mijn opa en oma waren 30 oktober 40 jaar getrouwd. Hun feestje heb ik
gruwelijk in de war geschopt door 1 week van te voren
geboren te worden i.v.p. 3 weken. Dat weekendje Schiermonnikoog ging
dus helaas niet door. We gaan het nu zaterdag vieren.
Er moest ook nog een toepasselijk cadeau gevonden worden en daarom
moest ik vandaag mee de stad (Den Haag) in. Voor ´t eerst
in de reiswieg en maar hobbelen. Gelukkig duurde het niet al te lang en
vonden wij een prachtig cadeau waarvan laten wel een foto op de site te
bewonderen zal zijn om te voorkomen dat opa en oma hun cadeau
al gezien hebben.
Druk, druk, druk, druk
Fase 2 van de wc is nog niet van start gegaan. Ik hoop morgenochtend de
verfwerkzaamheden af te ronden. De vriendin die ik
gisteravond aan de telefoon had kon het niet geloven. Ik hoop maar dat
ik niet instort over een paar weken want anders heb
ik dat natuurlijk wel aan mijzelf te danken. Ga toch maar vroeg naar
bed vandaag (hoewel het is nu alweer half elf). Felieke was vannacht om
5 uur wakker geworden,
de stad in geweest, boodschappen gedaan met 3 kinderen, eten
voorbereiden, Jacowies naar zwemles, eten en kinderen naar bed zonder
Frits,
kraamvisite en de web-site bijwerken. Dit is ongeveer wat ik zoal doe
op een dag. Stop en nog een paar voedingen tussen van Felieke en
dan moet ik toegeven dat het vandaag best een drukke dag was. En dan
zou ik ook nog ergens tussen door moeten rusten. Ik zou niet
weten wanneer.
Bij een derde zwangerschapsverlof weet ik inmiddels wel dat
de periode dat Felieke de hele dag zo´n beetje slaapt.
Het verlof is voor je het weet afgelopen. En achteraf bedenk je wat je
eigelijk nog had willen doen en vooral waar je allemaal niet aan toe
gekomen bent.
Dus nu grijp ik mijn kans. De verbouwing is dus gereed maar je snapt
het al. Er moet nog het een an ander geverft en afgewerkt worden.
Dus ben ik vanmorgen begonnen met de wc te schilderen. Best een lastige
klus met al die rare schuine wandjes. Gelukkig knapt het er lekker van
op.
Fase 1
Alle baby´s zijn natuurlijk schattig en mooi. Totdat
je eigen kinderen hebt. Plotseling zijn de baby´s van anderen
helemaal niet meer mooi.
Ze kunnen bij lange na niet tippen aan de schoonheid van onze kinderen.
Die lekkere bos met haar die ze alle drie als baby al hadden,
prachtige ogen en natuurlijk roken ze heerlijk behalve Lodewijk. Door
een hele berg berg op zijn hoofd, stonk hij een uur in de wind.
Was geweldig voor de moeder-kind band tijdens het geven van
borstvoeding. Maar verder ben ik stuk voor stuk helemaal hotel de botel
verliefd
op mijn kinderen als ze geboren worden. Wat geeft het toch een heerlijk
gevoel, gelukkig zijn.
Zondag is de dag van gezellig met z´n allen ontbijten en lekker
aankeutelen en uitgebreid badderen. Felieke heerlijk mee en krijgt een
tummy tub
sessie van Frits.
Trotse ouders
Gisteren kwam Jacowies van zwemles met de mededeling dat ze de volgende
keer naar badje 2 mag. Na 2 lessen wel te verstaan.
Je bergrijpt dat wij daar als ouders bijzonder content mee zijn. Ze
heeft dat natuurlijk niet van een vreemde en regelmatig
in het zwembad liggen werpt dus blijkbaar toch zijn vruchten af. Wij
zijn wel zo realistisch ingesteld dat we verwachten dat
Jacowies t.z.t waarschijnlijk wel weer ingehaald wordt door 1 van de
jongens of meisjes uit het groepje waarin ze begon.
Maar voorlopig willen wij even in de waan blijven van het feit dat wij
een geweldig zwemtalent in de familie hebben.
Verder wil ik even kwijt dat de de zwangerschapsdementie niet direct
verdwijnt als je bevallen bent. Ik probeer zo efficient mogelijk
met mijn schaarse "vrije" tijd om te gaan (de tijd dat ik zonder de
kids en Frits even alleen weg kan). Vaak dus alleen in het weekend
en even vlug tussen twee voedingen door. Dit vraag de nodige
organisatie zoals zorgen dat het boodschappenlijstje af is, lege
flessen verzamelen,
tot 3x toe vertellen dat je echt even alleen weg wilt gaan. Vervolgens
sta je op het punt om de Appie Happie in te duiken en dan heeft
het noodlot zich al voltrokken. Tas vergeten met natuurlijk de benodige
betaalmiddelen. Gelukkig kan het nog erger. Met een volle
boodschappenkar,
tig mensen achter je in de rij en er dan achter komen dat je je tas
vergeten bent. Dus terug naar huis. Twee uur wachten en na de volgende
voeding
nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Bijna 2 weken oud
Het consternatiebureau stond vandaag op de agenda. Stoppen ze van die
hele kleine dopjes in mijn oren. Het werk eigenlijk net
als een echo-apparaat. Ze sturen een geluidsignaal in het oor en
controleren dan of en in welke mate er een geluidsignaal terug komt.
Omdat die
dopjes natuurlijk heel klein zijn en ik het helemaal geen feestje vond
om dat ding in mijn oor te hebben duurde het natuurlijk 3x zolang
voordat we klaar
waren. Gelukkig bleek er niets mis te zijn met mijn oortjes. Meteen
daarna de bedverhogers weer ingeleverd bij de thuis zorg. Jacowies en
Lodewijk hoeven nu niet meer het de hoogslaper in te klimmen. Mamma
kon het weer niet laten om de mevrouw bij de uitleenbalie ervan te
overtuigen dat de elleboogkruk toch echt nog een stukje lager moest om
naast de knieklachten
schouder- en nekklachten te voorkomen.
De ooievaar op het raam is voor sommige gevogelte wel erg verwarrend.
In de sloot achter ons huis vertoeven plotseling 2 zwanen. Ook is er
een reiger die tegenwoordig regelmatig in de sloot te vinden is.
Donderdag 3 november
Nummer 3
Vandaag is bijna heel gezondheidszorg Delft op kraamvisite geweest.
Eerst was het de wijkverpleegkundige van het consternatiebureau die
langs kwam.
Erg fijn om te horen dat het geen bezwaar is om Felieke nu al mee te
nemen in de fietskar. Ik zal dat niet meteen morgen gaan uitproberen,
maar het lijkt mij wel wat om ergens volgende week Jacowies weer op de
fiets naar school te kunnen brengen.
´s-Middags belde de huisarts op om te vragen of ze even een
bezoekje mocht komen brengen. Wij (Felieke en Ap) vonden het wel
gezellig want
qua bezoek loopt het niet storm. Zoals mijn buurvrouw zei: "Bij de
eerste twee kinderen loopt het storm bij de derde wordt het al minder
en bij de
vierde komen ze helemaal niet meer op kraamvisite. Waarschijnlijk
denken iedereen dat je het wel ontzettend druk zal hebben met drie
kinderen,
maar tot nu toe valt dat reuze mee.Het huis is inmiddels (bijna) spik
en span. Met Jacowies en Lodewijk had ik het veel drukker. Het
badritueel
duurde zeker wel een uur, nu een klein kwartiertje. Zeker 2 a 3 keer
per dag sloop ik naar boven, bang om de baby te storen
tijdens het slapen. Daar aangekomen ging ik luisteren of ik de
ademhaling nog wel hoorde. Nu loop ik regelmatig de kamer in
en uit en schut even aan haar armpje als ik wil weten of ze het nog
doet. Ze beweegt dan vaak even haar handje en slaapt dan
onverstoorbaar weer heerlijk verder. Omdat Felieke zowel
´s-nachts als overdag goed slaapt heb ik overdag alle tijd om aan
de
web-site te knutselen en ik moet zeggen dat ik al aardig thuis raak in
het HTML-gebeuren.
Woensdag 2 november
Gisteren had Jacowies haar eerste zwemles. Eigenlijk zou
oma van het strand met haar meegaan, maar omdat Felieke heerlijk
lag te slapen en net nog even een voeding had gehad besloot ik maar om
mee te gaan. Met de auto leek mij niet zo handig i.v.m. de
parkeerproblematiek rondom het zwembad.
Dan maar met de fiets. Als ik dit tegen mijn collega´s vertel dan
krijg ik waarschijnlijk vierkant op mijn falie.
Elke cursist van mij die dat flinkt zou ik zelf ook voor gek verklaren,
maar mijn bekken voelt hartstikke stevig aan.
En als Felieke de hele nacht doorslaapt herstel ik natuurlijk een stuk
sneller. Jacowies was zo enthousiast dat ze op de fiets er naar toe
zich helemaal
uit de naad had gefietst om maar zo snel mogelijk in het zwembad te
zijn. We wisten al dat Matthijs in het zelfde klasje zat,
maar dat ook Bas er in zit was een grote verrassing. Nu moet je weten
dat Bas maar 16 dagen jonger is dan Jacowies.
Zijn moeder en ik samen de zwangerschapscursus gedaan hebben en de
eerste maanden van hun leven regelmatig met Bas en Jacowies in dat
zelfde zwembad gezwommen hebben.
Ik vind het dan wel erg frapant dat ze nu weer samen aan het zwemmen
zijn.
Op het badpak van Jacowies moet deze applicatie genaaid worden.
Dus daar waren die handwerklessen op de middelbare school goed voor.
Dinsdag 1 november
In februari van dit jaar gingen wij op kraamvisite bij
vrienden. In de box lag hun pasgeboren zoontje heerlijk te slapen in
een lodger. "Oh, zo´n kleed wil ik ook", flapte ik eruit.
De vriendin was erg alert en en zei meteen; "Ben je dan weer zwanger".
Heel fijn als je net zelf weet dat je zwanger bent en we het nog even
voor ons zelf wilden houden. Nu moet ik zeggen dat ik me bij de derde
wel vaker versproken heb,
maar de gesprekpartners waren allen niet zo alert als die vriendin. De
lodger is inmiddels gearriveerd met dank aan tante Streep en oom
Gerard.
Dit gedichtje kregen wij toegestuurd via de mail.
Blij
Een vis is blij met water
Een treintje met een station
Een aapje met bananen
Een ijsboer met de zon
Een plant is blij met regen
Een baby met zijn pap
Een ridder met zijn degen
Een clowntje met een grap
Een kip is blij met eitjes
Een eskimo met kou
En jullie ????
Zijn gewoon heel blij met Felieke
En zeggen tegen haar..
Ik hou van jou
Maandag 31 oktober
Vandaag mocht ik samen met mamma Jacowies naar school
brengen. Nadat ik eerst op het schoolplein door alle moeder was
bewonderd mocht ik in de klas bij juffrouw Marjo wat langer blijven.
Zo konden alle kinderen uit de klas mij goed zien. We hebben meteen
alle kinderen bedankt voor de mooie poster die ze voor mij gemaakt
hebben.
Daarna met mamma boodschappen wezen doen. Ik lag in de
draagdoek. Mamma moet nog wel even oefenen, ik lag een beetje rot.
We hadden wel veel bekijks van andere moeders en oma´s die om
9.00 al in de AH stonden. Als je zegt dat ik nog maar 10 dagen oud ben
dan verklaren ze mijn moeder voor gek.
Maar die wil vandaag graag iets anders drinken dan thee of aanmaak
limonade. Trouwens mamma heeft gister ook al 1,5 uur in de Boogaard
geshopt. Dat krijg je ervan als je tijdens
het opruimen je halve garderobe aan het goede doel weggeeft. Heel
vervelend nieuwe kleren kopen.
Verder was mamma niet van plan om mij vandaag in bad ter doen.
Schandalig. Lodewijk en Jacowies mochten wel elke dag in bad of de
tummie tub. Dus besloot ik maar om mij zelf flink onder te spugen
(ik deed dit natuurlijk net op het tactische moment dat we Jacowies
naar school gingen brengen dus het heeft nog even in kunnen werken). Ik
lig nu dus heerlijk schoon gewassen te slapen in de wieg. Mamma heeft
vanmorgen eerst een speurtocht moeten houden door het huis op zoek naar
de emmer. Het is heerlijk hoor een week lang in je bed liggen. Je
krijgt je eten geserveerd in servies en glaswerk
waarvan je het bestaan volledig vergeten was. Het duurt echter minstens
een week voordat alles weer een beetje op z´n plek ligt. Maar
ach. Dit is het enige moment dat je als moeder je het kan veroorloven
om ongegeneerd
een week lang in je bed te blijven liggen. Dus je bent gek als je dat
niet doet. De emmer stond op zolder naast de droger. Heel logisch.
Zondag 30 oktober
Felieke en mamma hebben een afspraak gemaakt. Felieke heeft beloofd dat ze altijd zo klein zal blijven.
Mamma is een beetje teleurgesteld in Felieke. Zij heeft zich niet aan de afspraak gehouden.
Ze weegt nu 4100 gram en het pakje wat bij haar geboorte nog prima paste lijkt nu al aan alle kanten strak te staan.
Ook Thijs en Knor (de poezen) delen mee in de feestvreugde. Ze trakteren ons regelmatig op een presentje. Meestal is
dit in de vorm van een muis. Zo ook vandaag. Deze keer is het een voltreffer. Ik stap vol overgave met mijn slipper bovenop of
liever gezegd in een dooie muis. Dank je wel Knor.
Zaterdag 29 oktober
Nu de kraamhulp er niet meer is wordt het tijd dat ik mijn ouders eens ga leren kennen.
De eerste test kwam vannacht. Ik ben de hele nacht heel stil geweest en ze zijn helemaal niet wakker geworden.
Pas toen ik om 6.45 begon te huilen werden ze wakker.
De hele week had ik nog niet gespuugd maar toen ik dat zuurstok roze pakje aan kreeg
dat pappa voor mij gekocht heeft kon ik het niet meer houden.
Mamma geeft mij helemaal gelijk. Zij vond het ook te kotsen.
(de kraamhulp vond dat mamma het idee toch leuk moest vinden, mamma dacht daar anders over).
Jacowies daar in tegen vond het natuurlijk prachtig.
|
