Om mijn bochten techniek nog een beetje bij te schaven besluit ik vrijdagavond nog even te gaan schaatsen. Het gaat ontzettend goed. Vlak voordat ik besluit te stoppen ga ik onderuit. Gelukkig niet zo heel hard. Ik ga nog een laatste rondje schaatsen en de angst uit de benen te rijden. In tussen blijkt mijn rechter klapschaats niet meer zo lekker te klapperen. Voor advies ga ik naar de schaatsshop. De medewerker van de shop weet al snel waar het aan ligt. Een lamme veer en meteen daar boven op verteld hij dat de fabrikant van deze schaats niet meer bestaat en er geen onderdelen meer besteld kunnen worden!!?
Wel GVD. Ik zie al mijn schaatsambities in rook op gaan. Als ik een nieuw paar klapschaatsen moet aanschaffen dan heb ik daar nu even geen geld voor. Meteen het schaatsforum geraadpleegd en gelezen dat er meer schaatsers met hetzelfde probleem zitten. De moed zakt in mijn schoenen. Als ik dit verhaal aan een collega schaatser vertel blijkt dat zij onlangs nog aan een nieuw paar veren is gekomen. Vandaag maar weer eens de schaatsshop bellen. Gelukkig blijken alle zorgen voor niets. Deze andere medewerker weet mij te vertellen dat hij nog een heleboel veren op voorraad heeft en dat er ook nog een leverancier is. Gelukkig kan ik morgen weer schaatsten.

Na een hele lange tijd zonder onze dagelijkse beslommeringen eindelijk dan weer een teken van web leven.
Allereerst een mooi moment van deze ochtend. Onder het fietsen naar school hebben Lodewijk en ik een gesprek over vissen, dolfijnen en vogels. Omdat Lodewijk daar altijd in geinteressereerd is opper ik dat hij later wel bioloog kan worden. Achterop de (tegenwoordig haar eigen aanhang)fiets laat Felieke blijken dit maar niets te vinden. Nee, roept zij, Lodewijk wordt later Sinterklaas.

Verder zijn er het afgelopen half jaar natuurlijk weer bijzonder veel dingen gebeurt. Ik heb een nieuwe passie. Schaatsen. Ik word zelfs gesponserd door onszelf. Een paar gloed nieuwe tweedehands klapschaatsen heb ik aan mijzelf kado gedaan. Na de eerste helft van het schaatsseizoen op gewone schaatsen te hebben geschaatst moet ik zeggen dat het toch wel weer even wennen is.

Ook het hardlopersproject waar ik al een aantal jaar aan mee doe is weer van start gegaan. Tot november vorig jaar was ik regelmatig blijven lopen en was ik net bezig met een zeer goeie opbouw om mijn snelheid op de 10 km te verbeter. Werd ik ziek. Een klassieke vorm van griep met alles er op en er aan. Koorts, spierpijn, hoofdpijn. Een griep zoals ik hem nog nooit gehad heb. Ruim 2 weken ben ik ziek, zwak en misselijk geweest met als klap op de vuurpijl ook nog een darminfectie. Dat gebeurt tegenwoordig iedere keer als ik aangevallen wordt door een virus. Mijn hardloopprestaties zijn hierdoor behoorlijk achteruit gegaan in plaats van vooruit. Nu maar hopen dat ik eind maart weer een fatsoenlijke tijd loop tijdens de CAIW 10 km.

Naast ons huis hebben wij sinds december een echt plein. De opritten zijn nu  bestraat en ook de voortuin is gedeeltelijk opnieuw ingericht. Laat de lente nu maar komen.