Omdat ik vorige week zaterdag met mijn moeder en zus een dagje uit was (excursie naar de Van Nelle fabriek en de Kunstbeurs in Rotterdam)  werd het hardlopen een dagje uitgesteld. Ik was benieuwd of ik 10 km hardlopen wel zou halen. Vandaar dat Streep en ik op zondagmorgen ons zelf naar de atletiekvereniging AV ´40 begaven. Zij organiseren regelmatig een Delftsehoutloop. Na 1 uur en 8 minuten kwam ik over de finish. Ik moet zeggen dat het goed te doen is. De rest van de dag was ik wel volledig uitgewoond. Maandag en dinsdag nog aardig wat spierpijn gehad en natuurlijk was mijn weerstand weer tot een dieptepunt gedaald met als resultaat dat ik sinds donderdag weer snip verkouden ben. Dat mocht de pret niet drukken en dus ben ik gister toch maar weer gaan hardlopen. Deze keer moesten wij in groepjes van 5 á 6 een soort speurtocht volgen. Nou, het is mij heel erg tegen gevallen. Ik liep de hele tijd maar een beetje achter aan te sukkelen. Wel uitgelopen natuurlijk want stoppen dat zit er bij mij niet in. Gewoon door blijven lopen. ´s-Avonds nog een afscheidsfeest van vrienden die naar Australië gaan emigreren. Ik lag dus pas rond 2 uur in mijn bed. Toen ik vanmorgen naar beneden de trap af liep hoorde ik tot 3 keer toe een tik in mijn kuiten. Gelukkig geen zweepslag maar echt goed kan het niet zijn. Vandaag doe ik dus even helemaal niets. Ook het hardlopen sla ik misschien deze week een keertje over want de klachten passen allemaal bij overtraind zijn. Is ook niet zo raar als je nog maar pas begonnen bent met hardlopen en je loopt ineens 2 keer de 10 km in 1 week. Ik hoop dat ik met een beetje rust snel herstel.

Hieronder volgen nog een paar foto´s van Rotterdam.

Wij zijn aardig populair aan het worden. Eerst werd ik geinterviewd door het AD tijdens de Wollebrandcross. Stukje tekst inclusief foto. De tekst is dus danig dat ik het amper op de site durf te zetten maar goed. Als je een web-log hebt moet je af en toe met de billen bloot. Dus bij deze. Dat van de mantelpakjes klopt voor geen meter.Vorig jaar was er een dame die in een mantelpakje meeliep. In deze outfit kwam zij regelmatig in beeld bij de uitzending van de WOS. Omdat wij ook graag in beeld wilden komen hadden wij besloten in een opvallende outfit mee te lopen. Dat op de televisie komen is maar deels gelukt. Wij zijn 1 keer in beeld geweest. Maar het interview met de krant maakte alles goed. Behalve dat ze er een heel ander verhaal van gemaakt hadden. Dat biertje smaakte trouwens heerlijk en bier is goed voor het zog. Nu moeten Streep (bijnaam van mijn zus Marie-Anne) en ik volgend jaar wéér aan de Wollebrandcross meedoen. Deze keer is niet het doel om in de krant of op tv te komen. Onze missie zal dan zijn om juist geciteerd in de krant te komen. Misschien moeten we wat voorwerk doen in de vorm van een eigen foto met tekst. Denk alleen niet dat het AD er intrapt. Wie weet plaatsen ze het bij de ingezonden brieven.

Supervrouw

In november was ik heel enthousiast aan het vertellen dat ik het wel mee vond vallen met de drukte van een gezin met 3 kinderen. Ik moet helaas terugkomen op deze uitspraak. Tevens moet ik erbij melden dat ik toen nog midden in mijn zwangerschapsverlof zat. Inmiddels zit mijn verlof er al lang en breedt op. En ik moet zeggen dat het werken mij vies tegen viel. Ik moet toegeven dat ik helaas geen supervrouw. Nu ik dit stukje schrijf moet ik denken aan de oefentherapeut Cesar waar ik de zwangerschapscursus volgende toen ik zwanger was van Jacowies. Zij waarschuwde ons hier al voor. Slapeloze nachten, zeurende patiënten, achterstand in mijn administratie, afspraken die ik niet meer na kon komen en ik kan nog wel even doorgaan. Ik moest een beslissing nemen voordat ik helemaal een burnout zou krijgen, boze collega´s zou hebben en een chaos thuis zou veroorzaken. Op dat moment leek stoppen de enige juiste beslissing. Mijn collega´s dachten daar echter heel anders over. Ik ga nu tijdelijk stoppen met de praktijk en wel tot volgend jaar januari. In die tijd moet er natuurlijk wel een beslissing genomen worden. Of ik ga door met de praktijk of ik ga iets anders doen. Ik hoop dat het mij lukt om er zelf uit te komen en anders ga ik wel op zoek naar een of andere therapie of cursus. Als iemand surgesties heeft hoor ik het graag.

Na weken van trainen was het vandaag dan eindelijk zover. De cross der crossen. De Wollebrandcross. 4 Km door de modder lopen. In onze meest opvallende out-fit stonden we aan de start. Het thema. Tante Til. Niet iedereen begreep dit. Ze zagen ons meer voor Dame Edna aan of de dames van het tv programma De grote schoonmaak. Ons doel. Zo goed mogelijk in beeld komen. Elke camera die we tegen kwamen werd met open armen te gemoed getreden. En met een zeer goed resultaat. Bij de finish werden wij geinterviewd door het AD editie Westland. Ben benieuwd of de WOS ons ook in beeld heeft gebracht. Wat zullen we volgend jaar aantrekken? Meer....

De witte stip. Jacowies is weer een badje verder met zwemles.  Ik was net uitgebreid aan Co aan het  vertellen dat Jacowies nog lang niet toe was aan het volgende badje. Komt de badjuf naar mij toe. Of Jacowies de volgende keer een half uurtje later kan komen want ze mag naar het witte bad.  Ik dacht eigenlijk dat ze dan al naar het diepe bad ging. Blijkt dat ze gewoon weer in het peuterbad verder gaat. Jacowies natuurlijk helemaal in haar nopjes. Omdat het een witte stip heet heb ik er maar een witte stip van gemaakt. Deze keer heb ik haar bikini maar meteen onder de naaimachine gelegd. Dat zit een stuk beter vast dan mijn eerste poging (kijk bij woensdag 2 november)  handwerk.