Het programma van vandaag gaat er als volgt uitzien. Eerst op de fiets de kids naar school brengen. Daarna heel secuur terug naar huis fietsen in exact dezelfde route als gistermiddag. Vervolgens naar het politiebureau om een aangifte te doen. Als laatste naar het gemeentehuis om een nieuw rijbewijs aan te vragen. Mijn rijbewijs bewaar ik altijd in mijn portemonnee en zonder rijbewijs mag je officieel niet rijden. Als je aangehouden zou worden krijg je een bekeuring. Nu ben ik in die 18 jaar dat ik mijn rijbewijs heb nog maar 2 keer aangehouden, dus dat risico durf ik wel te nemen, maar het is toch niet handig om lang zonder rijbewijs door het leven te gaan.
Als ik Lodewijk bij de kapstok van zijn klas zijn tas uit laat pakken, roept hij opeens; "Mamma, wat doet jou portomonnee nou in mijn tas".  Vraag mij niet waarom, maar blijkbaar heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering mijn portommonee in zijn rugzak gedaan.
Het ochtendprogramma veranderde daarmee drastisch. Eindelijk kon ik dan toch naar de Makro.

Eens in de zoveel tijd ga ik grote boodschappen doen bij de Makro. Vroeger kwam ik altijd met ladingen spullen thuis die ik eigenlijk niet nodig had. Tegenwoordig maak ik van te voren een lijstje. Voordat ik op pad ging controleerde ik nog even of ik het pasje wel in mijn portomonnee had zitten. Nee dus. Mijn hele ochtend planning naar z´n grootje.
Als ik aan het eind van de middag mijn portomonnee nodig heb om het gevonden Macropasje op te bergen, kan ik die toch nergens vinden. Meteen even naar de drogist gefietst waar ik ´s-middags nog een boodschap had gedaan, maar daar hadden ze geen portomonnee gevonden. Of ik had hem verloren onderweg tijdens het ophalen van de kinderen op school. Of, en dat zou ik nog veel erger hebben gevonden, iemand hem uit mijn tas gepikt heeft. Als je zo´n dikke portomonnee als die van mij verliest moet je die lijkt mij horen vallen. Maar goed. ´s-Avonds de politie gebeld en eerst mijn creditcard laten blokkeren. De rest doe ik de volgende ochtend wel doen. Eerst naar het politie bureau en daarna naar het gemeentehuis om een nieuw rijbewijs aan te vragen.

Vandaag was het zover. Het einde van een periode van 2 jaar. Ik had de stille hoop dat dit einde zich al veel eerder had voltrokken, maar toch. Jacowies mocht vandaag afzwemmen voor haar C diploma. Omdat ze haar A en B diploma in een redelijk rap tempo heeft gehaald had ik gehoopt dat ze voor de zomervakantie ook haar C diploma zou halen. Dit bleek iets te optimistisch ingeschat te zijn.Omdat zij er al ruim een half jaar aan het leszwemmen was voor haar C diploma en het schoolzwemmen dit jaar is afgeschaft besloten we maar door te gaan met zwemmen. 1 keer in de week zwemmen in plaats van twee blijkt de boel toch wel iets te vertragen. Maar omdat Jacowies op woensdag ook al moet trainen voor de hockey besloten wij alleen op zaterdag te gaan zwemmen. Sinds de herfstvakantie begon voor Jacowies en de andere meiden van F3 dan echt de competitie op zaterdagochtend en waren we genoodzaakt om op woensdagmiddag meteen uit school naar het zwembad te racen. En later op de middag weer naar het hockeyveld te haasten. Tussendoor moest Felieke ook nog erg een middagslaapje doen. Een hectisch dagje dus die woensdag. Maar nu hoeft dat dus niet meer. Deze rust zal echter niet lang duren. Lodewijk staat namelijk al op de wachtlijst voor het zwemmen en ik verwacht dat we vanaf januari weer 2 keer per week in het zwembad mogen zitten.

Bovenstaande rode bolide, een "één van de 48 nog rijdende Alfa Romeo´s 90 in Nderland" heeft natuurlijk wat uitleg nodig... Afgelopen zomer heb ik deze auto per toeval gezien, we waren op zoek naar een auto met trekhaak en airco voor op vakantie. Aangezien deze auto toen wat mankementen had (en nog heeft) is deze niet gekocht. Maar een aantal weken geleden weer contact opgenomen met de verkoper en deze bleek aangenaam verrast dat ik de auto alsnog wilde kopen. Voor het luttele bedrag van 1 ´Icham´ velg is deze bolide + erg veel onderdelen van eigenaar verwisseld. Nu nog andere banden, thermostaat, hulpkoppelingscilinder, remblokken achter, binnenwerk ra deur en de drie donut rubbers van de aandrijfas en de auto is technisch weer ok.

Vanochtend heb ik helemaal niets gedaan. Nou ja, niets. Eerst de krant gelezen. Daarna lekker hardgelopen in het Wilhelminapark. Langs de beslagen autoruiten. Uitgebreidt gedoucht en nu even het blog bijwerken. Frits is vanmiddag vrij. Hij gaat iets heel leuks met Lodewijk doen.

Na de herftvakantie is voor Jacowies en de andere dames van F3 de hockeycompetitie begonnen. Dit heeft tot behoorlijk wat aanpassingen geleid in het weekschema. Omdat Jacowies ook nog aan het zwemmen is voor haar C-diploma op zaterdagochtend hebben we het zwemmen verschoven naar woendagmiddag om 1 uur. Heel handig meteen na school door naar het zwembad. Om half 5 woensdagmiddag naar het hockeyveld. Lodewijk is inmiddels ook aan het hockeyen en vindt het geweldig. Tussendoor hoop ik dat ik dan nog even tijd heb gehad om van te voren te koken zodat na de hockey alleen nog even de oven schaal op tafel hoeft worden gezet.
Gelukkig heeft Jacowies vandaag een brief gekregen met de mededeling dat ze zaterdagmiddag mag proefzwemmen. Nu maar hopen dat ze volgende week zaterdag echt mag afzwemmen dan hebben we tijdelijk even wat rust. Niet te lang want hopelijk mag Lodewijk in januari beginnen met leszwemmen. 

In de herftvakantie zijn Jacowies en Lodewijk samen met hun nichtjes en neefjes wezen skieen. Een geweldig idee van opa J. Met grote verhalen kwamen ze thuis. Ik was even bang dat Lodewijk er niets aan zou vinden vanwege de kou maar dat bleek mee te vallen. Volgens opa leek het alsof Jacowies al jaren ski ervaring had en ook Lodewijk bleek na enige oefening het skieen aardig onder de knie te krijgen. Voldoende argumenten hebben Frits en ik niet nodig. De wintersportvakantie is geboekt. Best een gepuzzel om een appartement te vinden met kinderopvang voor Felieke. Na 5 dagen Milaan msite ik haar zo erg dat we haar ook mee willen nemen. Frankrijk is niet handig voor ons. Daar moeten de kinderen als ze skiles hebben tussen de middag opgehaald worden om te lunchen. Dan blijft er geen tijd voor ons meer over om te skieen En kun je nooit eens een lekker lange tocht maken. Het wordt dus een week Oostenrijk. Ik denk dat ik nog maar even een paar lesjes ga nemen op de indoor skibaan. Het inmiddels alweer 7 jaar geleden dat ik voor het laatst op de skies stond.

Na 4 weken kan ik eindelijk weer hardlopen. Sinds het weekend in Milaan heb ik geen last meer van mijn rug. In Milaan had ik dat nog wel, totdat ik aan Frits vroeg of hij eens mijn rechter been naar achter wilde trekken. Na een harde knak aan de voorkant van mijn lies was ik van de pijn in mijn rug verlost. Na 2 weken extra rust durfde ik het vandaag weer aan om te gaan hardlopen. Helaas was de timing niet geweldig. Ik kreeg een paar flinke stortbuien over mij heen.

Voor het eerst in jaren heb ik na de controle van de tandarts geen nabehandeling nodig voor een gaatje, wortelkanaalbehandeling of het plaatsen van een kroon. Alleen moet Jacowies nog terugkomen, maar dat is preventief. Ze krijgt dan een fluorbehandeling. Ik ben altijd van mening geweest dat ik mijn kwetsbare gebit te danken heb aan de fluorbehandelingen van vroeger. Die was nog niet zo zorgvuldig als tegenwoordig.

De afgelopen 1,5 week gaat het weer wat minder met mij. Een weekendje Milaan is leuk, maar er voor zorgen dat het hele gezin weer een beetje normaal functioneerd kost bergen met energie. Vervolgens zijn wij (Frits en ik samen met broer en zus met partners) uit eten geweest en aansluitend naar Paul de Leeuw (Verjaardagscadeautje van mijn moeder). Erg leuk maar wat een geregel. Natuurlijk pas rond 12 uur thuis.
Ook op mijn werk is het erg druk. Een stagiaire, PR-acties en toekomstplannen zorgen ervoor dat ik de afgelopen 3 weken 3 dagen per week heb gewerkt in plaats van de 2 normaliter.
Ik heb dus ook besloten om voor de komende weken wat afspraken af te blazen. Ik had vorig jaar namelijk besloten om te gaan werken met zo min mogelijk stress. Dus is het zaak om mijzelf daar aan te houden. De eerste afspraak heb ik al geregeld. Nu de tweede nog.   

In de auto op weg rijden wij via Sion naar school. "Nu zijn wij in Wijsrijk"; aldus Jacowies.

Milaan 

Milaan in een paar woorden, veel winkels, veel mode, veel Ferrari en ander duur blik en goed eten.
Bij veel alfa´s horen natuurlijk een paar foto´s

---

---